LECH MAJEWSKI
Lech Majewski jest jednym z najbardziej wszechstronnych, ale i najbardziej intrygujących polskich artystów. Jako nieliczny z rodzimych twórców zrobił światową karierę mimo, że nigdy nie kręcił filmów komercyjnych.
Malarz, poeta, prozaik, reżyser. Urodzony w Katowicach, od 1981 pracuje przede wszystkim za granicą. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych. Absolwent Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jego filmy prezentowane były na festiwalach filmowych m.in. w Cannes, Wenecji, Berlinie, Nowym Jorku, Rio de Janeiro, Londynie, Barcelonie, Jeruzalem i Montrealu, zdobywając wiele nagród.
Jego wideoarty, fotografie i rzeźby pokazywały muzea i galerie całego świata. W 2006 roku nowojorskie Museum of Modern Art uhonorowało jego twórczość organizacją indywidualnej retrospektywy, a rok później instalacja „Krew Poety” stała się częścią 52. Biennale w Wenecji. Kolejny cykl wideoartów pt. „Bruegel Suite” był wystawiany w Luwrze, Tel Aviv Museum of Art, National Gallery w Londynie, Prado w Madrycie, w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz na 54. weneckim Biennale.
Artysta prowadzi również wykłady na wielu uczelniach świata; od Canterbury University w Nowej Zelandii, poprzez Harvard i Berkeley w USA, po Uniwersytet w Bolonii i Akademię Sztuk Pięknych w Rzymie.
Jego prace sceniczne zaczęły się jeszcze w liceum, gdy założył (razem z późniejszym aktorem Teatru Starego, Andrzejem Hudziakiem) Teatr Jednego Momentu. W czasie studiów Cyrk Poetycki Lecha Majewskiego wziął udział w Festiwalu Teatralnym we Wrocławiu, prezentując spektakl Piękni chłopcy z Katowic. W tym czasie Lech Majewski współpracował również z Teatrem Telewizji (Biała Diablica Webstera) oraz z Teatrem Studio Józefa Szajny (Edyp Królem Sofoklesa).
Na emigracji w Londynie Lech Majewski stworzył głośny spektakl na Tamizie, London Odyssey wg Homera, wyróżniony przez „Times” tytułem Spektaklu Roku, a w 1993 roku zrealizował, wspólnie z Franciszkiem Starowieyskim, polską prapremierę Ubu Króla Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi.
Tournée tego spektaklu po Niemczech zaowocowało wieloma zaproszeniami dla reżysera, doprowadzając do realizacji Snu nocy letniej Szekspira; Opery za 3 grosze Brechta; oraz musicalu Black Rider Boba Wilsona i Toma Waitsa nagrodzonego „Killianpreis” za najlepszy spektakl w teatrze niemieckim w sezonie 1995/1996.
Sezon ten również otworzył w Teatrze Wielkim w Warszawie inscenizacją Carmen będącą w repertuarze Opery Narodowej przez prawie 20 lat. Rok później skomponował wspólnie z Józefem Skrzekiem muzykę do opery autobiograficznej Pokój Saren i zainscenizował ją w Operze Śląskiej. Film oparty na jej kanwie pokazywany był w wielu krajach i jako wideo-fresk stał się częścią Biennale w Wenecji.
W rodzinnych Katowicach, Lech Majewski zrealizował „dziewięćdziesięciokilometrowy spektakl eksperymentalny” Tramwaj, przeniesiony później do Düsseldorfu, zaś w roku 2002, na zaproszenie Prezydenta Valdasa Adamkusa, stworzył repryzę inscenizacji Carmen na deskach Litewskiej Opery Narodowej, powierzając scenografię ponownie Januszowi Kapuście. W 2008 roku Lech Majewski zainscenizował balet Harnasie oraz operę Król Roger Karola Szymanowskiego dla nowojorskiego Festiwalu Operowego.
Spektaklem Mariacka 5 w Teatrze Rozrywki zadebiutował w roli dramaturga.
Filmografia:
Rycerz (1980); Lot świerkowej gęsi (1986); Więzień Rio (1988); Ewangelia według Harry’ego (1992); Basquiat (scenariusz, producent, 1996); Pokój saren (1997); Wojaczek (1999); Angelus (2001); Ogród rozkoszy ziemskich (2004); Szklane usta (2006); Młyn i Krzyż (2010); Onirica (2015).
Książki:
Powieści: Kasztanaja (1981), Szczury Manhattanu (1993), Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot Cudownej (1996), Metafizyka (2002), Hipnotyzer (2003), Manhattan Babilon (2015).
Tomiki poetyckie: Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta (1977), Poszukiwanie raju (1978), Mieszkanie (1981), Muzeum mojej nędzy (1997), Święty Sebastian (1998).
Eseje: Asa Nisi Masa – Magia w 8 i 1/2 Felliniego (1994), Oficjalne Centrum Świata (1998)
Więcej informacji na stronie: www.lechmajewski.art.pl
Foto: Marek Bielecki
Malarz, poeta, prozaik, reżyser. Urodzony w Katowicach, od 1981 pracuje przede wszystkim za granicą. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych. Absolwent Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jego filmy prezentowane były na festiwalach filmowych m.in. w Cannes, Wenecji, Berlinie, Nowym Jorku, Rio de Janeiro, Londynie, Barcelonie, Jeruzalem i Montrealu, zdobywając wiele nagród.
Jego wideoarty, fotografie i rzeźby pokazywały muzea i galerie całego świata. W 2006 roku nowojorskie Museum of Modern Art uhonorowało jego twórczość organizacją indywidualnej retrospektywy, a rok później instalacja „Krew Poety” stała się częścią 52. Biennale w Wenecji. Kolejny cykl wideoartów pt. „Bruegel Suite” był wystawiany w Luwrze, Tel Aviv Museum of Art, National Gallery w Londynie, Prado w Madrycie, w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz na 54. weneckim Biennale.
Artysta prowadzi również wykłady na wielu uczelniach świata; od Canterbury University w Nowej Zelandii, poprzez Harvard i Berkeley w USA, po Uniwersytet w Bolonii i Akademię Sztuk Pięknych w Rzymie.
Jego prace sceniczne zaczęły się jeszcze w liceum, gdy założył (razem z późniejszym aktorem Teatru Starego, Andrzejem Hudziakiem) Teatr Jednego Momentu. W czasie studiów Cyrk Poetycki Lecha Majewskiego wziął udział w Festiwalu Teatralnym we Wrocławiu, prezentując spektakl Piękni chłopcy z Katowic. W tym czasie Lech Majewski współpracował również z Teatrem Telewizji (Biała Diablica Webstera) oraz z Teatrem Studio Józefa Szajny (Edyp Królem Sofoklesa).
Na emigracji w Londynie Lech Majewski stworzył głośny spektakl na Tamizie, London Odyssey wg Homera, wyróżniony przez „Times” tytułem Spektaklu Roku, a w 1993 roku zrealizował, wspólnie z Franciszkiem Starowieyskim, polską prapremierę Ubu Króla Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi.
Tournée tego spektaklu po Niemczech zaowocowało wieloma zaproszeniami dla reżysera, doprowadzając do realizacji Snu nocy letniej Szekspira; Opery za 3 grosze Brechta; oraz musicalu Black Rider Boba Wilsona i Toma Waitsa nagrodzonego „Killianpreis” za najlepszy spektakl w teatrze niemieckim w sezonie 1995/1996.
Sezon ten również otworzył w Teatrze Wielkim w Warszawie inscenizacją Carmen będącą w repertuarze Opery Narodowej przez prawie 20 lat. Rok później skomponował wspólnie z Józefem Skrzekiem muzykę do opery autobiograficznej Pokój Saren i zainscenizował ją w Operze Śląskiej. Film oparty na jej kanwie pokazywany był w wielu krajach i jako wideo-fresk stał się częścią Biennale w Wenecji.
W rodzinnych Katowicach, Lech Majewski zrealizował „dziewięćdziesięciokilometrowy spektakl eksperymentalny” Tramwaj, przeniesiony później do Düsseldorfu, zaś w roku 2002, na zaproszenie Prezydenta Valdasa Adamkusa, stworzył repryzę inscenizacji Carmen na deskach Litewskiej Opery Narodowej, powierzając scenografię ponownie Januszowi Kapuście. W 2008 roku Lech Majewski zainscenizował balet Harnasie oraz operę Król Roger Karola Szymanowskiego dla nowojorskiego Festiwalu Operowego.
Spektaklem Mariacka 5 w Teatrze Rozrywki zadebiutował w roli dramaturga.
Filmografia:
Rycerz (1980); Lot świerkowej gęsi (1986); Więzień Rio (1988); Ewangelia według Harry’ego (1992); Basquiat (scenariusz, producent, 1996); Pokój saren (1997); Wojaczek (1999); Angelus (2001); Ogród rozkoszy ziemskich (2004); Szklane usta (2006); Młyn i Krzyż (2010); Onirica (2015).
Książki:
Powieści: Kasztanaja (1981), Szczury Manhattanu (1993), Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot Cudownej (1996), Metafizyka (2002), Hipnotyzer (2003), Manhattan Babilon (2015).
Tomiki poetyckie: Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta (1977), Poszukiwanie raju (1978), Mieszkanie (1981), Muzeum mojej nędzy (1997), Święty Sebastian (1998).
Eseje: Asa Nisi Masa – Magia w 8 i 1/2 Felliniego (1994), Oficjalne Centrum Świata (1998)
Więcej informacji na stronie: www.lechmajewski.art.pl
Foto: Marek Bielecki
